بررسی اثر نیتریت سدیم برمیزان نیتریک اکساید خون وتغییرات هیستوپاتولوژیکی سرخرگ ششی در موش صحرایی نربالغ

مقدمه: ترکیبات نیتریت از جمله افزودنی هایی هستند که در فرآورده های گوشتی مورد استفاده قرار می گیرند، همچنین امروزه به دلیل استفاده بی رویه کودهای نیتروژن دار این ماده به صورت گسترده در آب خاک و اکوسیستم ها وجود دارد و می تواند زندگی بسیاری از انسانها را در معرض خطر قرار دهد، لذا مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر نیتریت سدیم بر سرخرگ ششی در موش-های صحرایی نر صورت پذیرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به سه گروه 10 تایی تقسیم شدند، سپس به مدت 60 روز مورد مداخله قرار گرفتند. گروه های مورد آزمایش به گروه های دریافت کننده دوز حداقل نیتریت سدیم (mg/kg/day175) و گروه دریافت کننده دوز حداکثر (mg/kg/day350) و گروه کنترل تقسیم شدند. در پایان روز 60 پس از بیهوشی و خونگیری مستقیم از قلب، سرخرگ ششی از بدن حیوان خارج، و سپس جهت بررسی تغییرات بافتی از آنها مقاطع بافتی تهیه شد. عواملی نظیر ویژگی های بافت شناسی (مورفومتریک و مورفولوژیک) سرخرگ، تغییرات وزن بدن در قبل و بعد از آزمایش و میزان نیتریک اکساید خون مورد بررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده توسط نرم افزار spss نسخه 17 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان نیتریک اکساید در خون حیوانات گروه های دریافت کننده نیتریت سدیم در مقایسه با گروه کنترل، به صورت معنی داری افزایش یافته است (05/0p≤). همچنین ضخامت لایه میانی در گروه دریافت کننده دوز 350 میلی گرم برکیلوگرم نیتریت سدیم در سطح معنی داری نسبت به گروه کنترل خود کاهش یافته است(05/0p≤). نتیجه گیری: براساس نتایج حاصل، نیتریت سدیم در دوزهای مختلف توانست میزان نیتریک اکساید خون را افزایش دهد و در دوز 350 میلی گرم نیتریت سدیم باعث کاهش ضخامت لایه میانی سرخرگ ششی گردید. بنابراین نیتریت یک عامل خطر در انسان می باشد.